«Jakaja revalucyja? My prosta chočam sumlennych vybaraŭ». Hod tamu 70 tysiač minčukoŭ vitali Cichanoŭskuju
Hod tamu ŭ minskim parku Družby Narodaŭ adbyŭsia najbujniejšy pieradvybarčy mitynh z udziełam troch abjadnanych štaboŭ. Bolš za 70 tysiač čałaviek pryjšli, kab padtrymać Śviatłanu Cichanoŭskuju. Choć dziaržaŭnyja ŚMI napiaredadni pužali pravakacyjami ad rasijskich bajevikoŭ-vahnieraŭcaŭ.
Voś niekalki cytat taho dnia, što prahučali sa sceny. Jany zastajucca aktualnymi i pa siońnia.
«My źmianilisia — i heta nazaŭsiody».
«My chočam hadavać dziaciej u Biełarusi, nie chočam, kab ludzi źjazdžali z krainy».
«My stamilisia ad usiaho hetaha i chočam pieramien».
«Ja chaču, kab ludziej nie kidali ŭ turmy za toje, što jany prosta hulajuć pa vulicach. Ja chaču znać praŭdu, navat kali u nas u krainie šmat zachvarełych, a nie słuchać Minzdaroŭja z «U nas usio dobra».
«Boža moj, jakaja revalucyja? Ludzi, my prosta chočam sumlennych vybaraŭ».
Paśla sustrečy ŭ Minsku Cichanoŭskaja i jaje paplečnicy Vieranika Capkała i Maryja Kaleśnikava praciahnuli pajezdki pa rehijonach. U kožnym ich vitali, ledź nie jak rok-zorak, u mnohija miastečki palityki da taho amal nie zajazdždali.
Ułada chutka zrazumieła rost papularnaści abjadnanaha štaba, tamu apošnija sustrečy, u Minskaj vobłaści, užo supravadžalisia zatrymańniami i pravakacyjami, častku pieradvybarčych mitynhaŭ naohuł daviałosia admianić.
Druhi mitynh u Minsku, naprykład, ułady sarvali pad vyhladam uračystaha mierapryjemstva dla vajskoŭcaŭ.
Stała viadoma, jak dobra ŭładkavaŭsia ŭ žyćci muž starejšaj unučki Łukašenki12
Kamientary