Čały: Dla Łukašenki adnolkava drennyja i pieramoha Rasii, i pieramoha Ukrainy. Jon chacieŭ by ničyjoj
«Było b niadrenna, kab manietka na rabro ŭpała».
U novym vypusku prahramy «Naviny z Čałym» ekanamist Siarhiej Čały źviarnuŭ uvahu na toje, što Łukašenka z novaj siłaj zahavaryŭ pra niebiaśpieku eskałacyi.
Na sustrečy sa studentami Linhvistyčnaha ŭniviersiteta Łukašenka zajaviŭ:
«Ja nie chaču vajny na svajoj ziamli. Ale, na žal, eskałacyja praciahvajecca. Jak mnie siabie ŭ hetaj situacyi pavodzić? Uleźci ŭ heta ni ŭ jakim razie nielha. A kali pačniecca sutyknieńnie z NATA, nam taksama budzie niaprosta.
Nie chaciełasia b, kab vajna była na našaj terytoryi, kab niečyja intaresy vyrašalisia tut, za naš košt».
Čały zaŭvažaje, što ŭ abodvuch vypadkach mahčymaj eskałacyi, jakija zhadaŭ Łukašenka, jana pachodzić z boku Rasii.
«Dla Łukašenki adnolkava drenny luby vynik rasijska-ŭkrainskaj vajny. Ci pieramoha Ukrainy, ci pieramoha Rasii. Padobna, mienavita tamu Łukašenka ŭ apošni čas pačaŭ havaryć ab tym, što było b niadrenna, kab «manietka na rabro ŭpała» — kab vajna skončyłasia niejkaj ničyjoj», —
vykazvaje svaju dumku Čały i spasyłajecca na słovy Łukašenki na druhoj Minskaj mižnarodnaj kanfierencyi pa jeŭrazijskaj biaśpiecy.
«Apošnija maje kantakty z razumnymi pradstaŭnikami «cyvilizavanaha Zachadu» śviedčać pra toje, što ŭ nas paznačyŭsia peŭny kren. Zachad narešcie zrazumieŭ, što treba damaŭlacca va Ukrainie.
Mahčyma być ničyjoj, kali siońnia. Ja tak pa-spartyŭnamu havaru».
Čały ličyć, što ničyja — adzinaja nadzieja dla Łukašenki paźbiehnuć mižnarodnaj izalacyi ŭ statusie izhoja. I mienavita na heta raźličana vyzvaleńnie niekatoraj kolkaści palitviaźniaŭ.
Analityk zaŭvažaje, što kali niechta i zrazumieŭ pravilna pasył Łukašenki, to heta była sama Rasija. U vyniku dyktataru daviałosia apraŭdvacca na sustrečy z hubiernataram Smalenskaj vobłaści Vasilom Anochinym:
«Chto b tam u Rasii, ja ŭžo taksama kažu, ni viakaŭ: «Voś, Łukašenka, šmatviektarnaść… Znoŭ jon adpuściŭ hetych palitviaźniaŭ niekalki dziasiatkaŭ. Heta značyć, jon užo na Zachad…» Słuchajcie, nu takoje prymityŭnaje myśleńnie, što dalej niama kudy. I heta my bačym i čujem.
Tak, u nas jość kraina. Naš hałoŭny źniešniepalityčny pasył i naša imknieńnie — z susiedziami treba žyć u miry, jany ad boha. Nu i što zrobiš, kali palaki viakami žyli z nami? (…) Toje ž samaje litoŭcy, łatyšy, ukraincy».
«Ryzyknu zrabić vysnovu ab tym, što Łukašenka faktyčna anansavaŭ praviadzieńnie refierendumu», —
zaŭvažaje Čały i dalej cytuje słovy Łukašenki z sustrečy sa studentami Linhvistyčnaha ŭniviersiteta:
«Vyjdziem na refierendum — ludzi vyznačacca, naprykład, što tyčycca pytańniaŭ stratehičnaha partniorstva, uzajemaadnosin ź bližejšymi susiedziami. Ja chaču, kab my byli ŭ dobrych adnosinach i z palakami, i z rasijanami. Ale žyli ŭ svajoj kvatery. My z usimi chočam siabravać. My chočam, kab było dobra. Tamu što ŭ vajnu drenna. Voś naš śvietaparadak — heta mir i spakoj».
«U hateli staić achova tolki praz toje, što ty biełaj rasy». Jak biełarus pracavaŭ u Vjetnamie, Zimbabve i Filipinach9
Kamientary
kak suvieriennoje hosudarstvo. O čiom rieċ?